Kennisplatform voor Oost Nederland

Aandacht en een verhaal

Afgelopen april ben ik op vakantie geweest in Florida. Wederom heb ik plezier beleefd in de manier waarop Amerikanen bezig zijn met hun werk. Werkelijk iedereen weet er iets geweldigs van te maken, al lijkt het soms erg suf als je het vergelijkt met dezelfde functie in Nederland. Wat zij perfect begrijpen, is dat wij geen spullen of diensten kopen om ‘slechts’ de functie, maar vooral om het verhaal en de aandacht die erbij hoort. Story telling noemen wij dat op marketingopleidingen.

Mooi voorbeeld vond ik een winkel in speciale natuurzepen in Key West. De verkoopster kwam naar ons toe en – zoals altijd in de VS – werden wij vriendelijk begroet. Direct begon zij enthousiast te vertellen over het ontstaan van de natuurzepen en waarom het bedrijf deze zo maakte. Hoe goed ze voor je zijn en – oh ja – ruik ook eens hoe lekker ze zijn. Toen we verder wilden lopen, gaf ze aan dat ze ons nog iets wilde meegeven. We kregen een demo zeepje in een papiertje en dat weer in een zakje, waardoor het bij voorbaat al kostbaar leek. Uiteraard vergezeld van een boekje met informatie over de zeepjes en waar deze te koop zijn. Ook online bestellen vanuit Nederland behoorde tot de mogelijkheden gaf ze nog snel aan.

We liepen weg en hadden een goed gevoel overgehouden aan dit merk. Drie dagen later komen we in een andere winkel van dit merk en we kopen enkele van hun producten. Niet omdat wij de functie van de zeep zochten, maar om het verhaal en de aandacht van de verkoopster. Ik durf te wedden dat we hierin geen uitzondering zijn. Natuurlijk kun je er kritisch naar kijken en denken ‘het is allemaal  nep wat de verkoopster doet’, maar toch voel je in dit geval dat er aandacht voor je is. Dat het product een verhaal heeft waardoor je geboeid bent en er meer van wilt weten. Het cadeautje aan het einde maakte dit gevoel compleet.

Ander voorbeeld zijn de restaurants waar we hebben gegeten. Niet die fastfood ketens maar gewoon de Italiaan of grill waar de Amerikanen zelf ook naartoe gaan. Elke keer stelt de ober die ons helpt zich netjes voor met zijn naam. Natuurlijk omdat hij hoopt dat je een flinke fooi geeft; daar moeten ze het in de VS ook van hebben. Maar het roept al makkelijker als je weet hoe de ober heet. Hoe leuk is het dat de ober ook vertelt wat je kunt bestellen (in plaats van ‘hier is de kaart’), met een enthousiasme waarbij je direct zin krijgt om het te eten en hij of zij tussendoor meer dan eens vraagt of er nog iets geregeld kan worden. Je merkt dat er aan je wordt gedacht en dus betaal je (meestal) de fooi zonder problemen. Hoe anders hebben we soms de ervaring in eigen land? Als het aankomt op de kracht van aandacht en storytelling kunnen we van de VS nog veel leren.

Wilt u in contact komen met Jurgen Rutgers of wilt u zijn overige columns lezen? Kijk dan op zijn eigen columnisten pagina.

Delen via

Zoeken naar: