Precies z’n vader

Als ze nog lief naar je lachen in de wieg, neem je jezelf voor het allemaal héél anders te doen dan je ouders. Je zult je kinderen altijd serieus nemen, goed naar ze luisteren en ze álle ruimte geven om op te groeien tot een volwassene waar je trots op kunt zijn. Tot zo’n ukje puber wordt en er ineens een onredelijk monster in jouw lieve schat blijkt te huizen. Die jou overigens net zo onredelijk vindt.

Hoe groei je vanaf dat punt naar een volwassen relatie? En wat als je ook nog eens intensief gaat samenwerken? Het goede nieuws: dat monster schijnt op een gegeven moment weer te verdwijnen. Als er dan toch een redelijk opgedroogde jongvolwassene uit blijkt te komen, kan er weer eens een goed gesprek gevoerd worden. Maar als je zo’n geschiedenis hebt samen, is een professionele werkrelatie er wel één met een andere basis. Als deze volwassen zoon of dochter straks jouw onderneming wil overnemen, hoe pak je dat dan aan?

Trappelen

Hierover sprak ik onder andere met Petra Deterink van VMO. We hadden het over de next generation, die het allemaal wat anders wil doen. Ik bedacht me hoe lastig dat moet zijn; staan te trappelen om het bedrijf anders in te richten, omdat je ziet wat er beter kan. Dat je met geduld en respect toch eerst het bedrijf volledig moet leren kennen. Want ergens werken, betekent nog niet dat je weet hoe het wérkt. En die oudere werknemers, die jou nog kennen van toen je als beukertje op je fietsje door de bedrijfshallen racete… Moet dat ventje hen straks gaan vertellen hoe ze het moeten doen?

Schouders eronder

Veel om tegen op te boksen dus. Dan moet je wel van goeden huize komen. De deelnemers aan het VMO-programma over bedrijfsopvolging komen dat allemaal, vertelde Petra. Hard werkende mensen uit de maakindustrie. “Tijdens één van onze sessies keek ik naar één van hen en dacht ik: jij bent precies je vader! Qua houding en ook hoe hij praatte. Ik ken de vaders én de zonen en vond dit zo mooi om te zien!”

Daar heb je het al: had je je nog zo voorgenomen om het allemaal anders te doen, blijk je uit hetzelfde hout gesneden te zijn. Wellicht is dat precies het juiste hout om de toekomst van de maakindustrie in de regio veilig te stellen. Ook al schaaf je het hier en daar wat bij, de basis blijft een ruwe bolster en een blanke pit.

Tine van Knijff
Hoofdredacteur Kijk Op Uitgevers