Wat moet ik met een vertrouwenspersoon?

Ik kan me voorstellen dat u zich dat afvraagt. Er is toch nooit gedoe bij u op de zaak. Tenminste, daar is geen enkel signaal van. En als ik een vertrouwenspersoon zou aanstellen, wat voor signaal geef ik daarmee aan mijn medewerkers?

Het klopt dat er door de bank genomen weinig meldingen van ongewenst gedrag worden gedaan. Ongewenst gedrag als (seksuele) intimidatie, pesten, discriminatie, agressie en geweld. Maar dat wil niet zeggen dat het niet voorkomt, zelfs niet als u alleen maar nette mensen in dienst denkt te hebben. Het komt echt in alle sectoren voor, of het nou gaat om een kippenslachterij, een advocatenkantoor of in de zorg, overal wordt ongewenst gedrag ervaren. In mijn 16-jarige praktijk als vertrouwenspersoon heb ik dit ruimschoots ervaren.

Uit onderzoek blijkt dat ruim 1,2 miljoen mensen op het werk te maken hebben met ongewenst gedrag. Voor enkele kamerleden was dit de aanleiding om een wetsvoorstel in te dienen dat toegang tot een (in- of externe) vertrouwenspersoon verplicht stelt. Eind september vindt hierover een plenair debat in de 2e Kamer plaats.

Maar waarom wachten tot het verplicht wordt. Onvrede of zelfs ziekmeldingen naar aanleiding van ongewenst gedrag kost het bedrijf ook nu al geld. Het aanstellen van een vertrouwenspersoon vergt een minimale investering. En u laat als werkgever zien dat u serieus geeft om het welzijn van uw mensen.

Ook bij kleine organisaties is dit van belang, omdat uit onderzoek blijkt dat 16% van de medewerkers te maken krijgt met ontoelaatbaar gedrag. Dus met 10 medewerkers hebben gemiddeld al 1 à 2 hiermee te maken.

Nu is een vertrouwenspersoon niet een wondermiddel, waardoor gelijk de productiviteit omhoog schiet. De vertrouwenspersoon helpt bij de introductie van gericht beleid, binnen het bedrijf. Biedt een luisterend oor voor de medewerker die ongewenst gedrag ervaart en ondersteunt de medewerker bij het bespreekbaar maken van zijn of haar probleem binnen de organisatie. Want daar ligt immers de oplossing.