Dreamteam

De arbeidsmarkt staat op z’n kop: werkgevers zijn naarstig op zoek naar personeel. Diverse methodes worden aangewend om werknemers aan te trekken, van bonussen tot leaseauto’s en extra vrije dagen. De pingpongtafel en borrel op vrijdagmiddag zijn allang niet meer voldoende om jonge talenten over de streep te trekken. Hoe anders was dat een aantal jaren geleden.

Ik denk terug aan mijn bijbaantje in de bouwmarkt. Op de zaterdag werkten we met een klein clubje mensen, eigenlijk altijd hetzelfde groepje. Het ‘dreamteam’ noemde de bedrijfsleider ons, want zelfs met een gering aantal mensen haalden we altijd de beoogde omzet. De opbrengst van die drukke zaterdagen werd ons aan het einde van de middag, na het opmaken van de kassa’s, als een heuglijk feit meegedeeld in een kantine waar het bier al koud stond. ‘Het dreamteam heeft het weer geflikt!’

Het was in een tijd dat je op zaterdagmiddag in de bouwmarkt over de koppen kon lopen, zo druk. Het was nog vóór de tijd dat het hoofdkantoor van de overkoepelende keten zich intensief met de werkvloer ging bemoeien: wij hadden geen cursussen nodig om de klant op de juiste wijze te begroeten of bijverkoop te realiseren.
Als ik wist dat het laminaat pas de volgende week in de aanbieding was en een jong stel kwam een kar vol bij mijn kassa afrekenen, dan sommeerde ik ze de planken vooral snel terug te brengen. De brede glimlach als ze de week erna dezelfde partij met een mooie korting bij me kwamen afrekenen, vergat ik niet weer. En zij ook niet: zo’n jong stel, net een huis gekocht, kon je voor lange tijd aan je binden door ze gewoon op deze manier ter wille te zijn. Niks extra’s, gewoon even iets eerder dan de rest op de hoogte zijn van de aanbieding. Een knipoog en een glimlach.

De bouwmarkt is inmiddels verhuisd, het dreamteam is uiteengevallen en als ik nu een vraag stel aan een jonge werknemer in ‘mijn’ oude winkel, krijg ik vaak een glazige blik: kennis en motivatie ontbreekt. Wat mankeert er dan aan, vraag ik me af? Heeft zo’n werknemer misschien niet het gevoel deel uit te maken van een dreamteam?
Ik heb geen idee meer wat ik destijds per uur verdiende, maar veel zal het niet geweest zijn. Het was in elk geval altijd zomaar weer op. Wat mij vooral is bijgebleven, is het samen hard werken. Samen een resultaat behalen waar we met z’n allen trots op konden zijn. Ook wij ‘jongelingen’ werden gezien als een voorwaardig lid van dat team. Er werd op ons gerekend en op ons vertrouwd.

Wat is meer waard? Een bonus of vertrouwen? Deel uitmaken van een dreamteam of een leaseauto mogen uitzoeken? Ik kan niet in ieders hoofd kijken, maar ik weet wel waar ik het meeste aan heb gehad. Wellicht kunnen ondernemers met personeelsvraagstukken het eens in zich om laten gaan.